Op een herfstachtige zondagochtend mochten we aantreden tegen onze vrienden uit Vorstenbosch. Gijs mocht bij afwezigheid van Ruud weer de gelegenheidsaanvoerder zijn tegen zijn oude liefde  Vorstenbossche Boys 2. Met Rik als extra versterking in de verdediging begonnen we veel te slap aan de wedstrijd. Al snel keken we tegen een achterstand aan, want een vrije trap van Vorstenbosch werd mooi over de muur gekruld, buiten bereik van Paul: 1-0. Hierna herpakten we ons en kwamen steeds beter in de wedstrijd. Na vele ballen die rakelings langs of op de paal gingen, was het Roos die alert reageerde op een gepareerd schot van Job en de gelijkmaker binnenschoot,1-1. Snel hierna kwamen we echter weer met 2-1 achter door een goede actie van de rechtsbuiten van Vorstenbosch. Dit was ook de ruststand.

Na rust bleven we het ontzettend moeilijk hebben met het zware veld en het fysieke spel van de tegenstander. Aangezien de scheidsrechter ook redelijk veel toeliet, met name aan geelzwarte kant, was dit een kolfje naar de hand van de Vorstenbossche Boys, dat beduidend fitter uit de winterstop was gekomen dan wij. Toen het in de tweede helft ook nog 3-1 werd, was de wedstrijd gespeeld. Zeker toen de wezel zich niet kon beheersen en zijn boekje te buiten ging. In het restant konden we geen vuist meer maken, en we mochten van geluk spelen dat Paul wel goed in vorm was. Anders had de score veel hoger kunnen uitvallen.

Al met al een wedstrijd om snel te vergeten. Hopelijk kunnen we ons komende week herpakken (bijvoorbeeld door een goede training 😊), zodat we er zondag tegen koploper WHV er weer als vanouds staan.

Was getekend, de gelegenheidsaanvoerder, alias Erik.