Na het toch knappe gelijkspel van de week daarvoor tegen koploper S.E.S. uit Langenboom reisden we afgelopen zondag af naar Mill. Zij stonden op de laatste plaats, overigens na dit duel nog steeds. We moesten op een behoorlijke rottijd voetballen (12.00 uur) maar het was wel prachtig weer en dat al in februari.

We reisden met 15 man af naar Juliana, zodat we ook goed in de wissels zaten. Toch werd deze wedstrijd voor ons een waar fiasco. Van een aantal spelers waren de materialen (schoenen) niet in orde tijdens de eerste helft, et cetera, en het was dan ook een rommelig en chaotisch duel. Toch kwamen we wel goed uit de startblokken. Debutant bij ons, Bernd Reyniers kreeg al meteen een goede kan,s maar miste alleen voor de keeper. Na 15 minuten hadden ook Joris en Rob van Rooij al kunnen scoren, maar we waren niet scherp genoeg en vergaten het af te maken. Ook een kwestie van instelling en concentratie en sportbeleving (wie zal het zeggen?). Ook een mooie vrije trap van Cees de Veer ging tegen de lat en een schot van Bart van Aerle schampte de paal: het zat ons dus ook niet mee.

 

De gastheren kwamen daarentegen steeds beter in de wedstrijd en kregen meer vertrouwen. Zij kwamen op een 1-0 voorsprong, mede ook omdat wij achterin niet goed ingrepen. De scheidsrechter viel trouwens in dit duel niets te verwijten, want hij floot een goede wedstrijd en had al eerder een doelpunt van Mill afgekeurd wegens buitenspel na vlaggen van mijn medeleider Twan, die deze zondag de vlag ter hand nam.

Toch wisten we ons terug te knokken. Roy van Grinsven, die in de spits stond, schoot uit een fraaie vrije trap mooi binnen in de linkerbenedenhoek en tekende de gelijkmaker aan: 1-1. Niet veel later werd het uit een goed genomen hoekschop van aanvoerder Marty Dollevoet 1-2. Joris Timmers tikte de bal fraai binnen bij de tweede paal. Met deze stand gingen we rusten, maar de wedstrijd was desondanks van onze kant niet goed en chaotisch.

 

Het spelpeil zakte na rust diep bedroevend en er hoeven eigenlijk niet veel woorden meer aan vuil gemaakt te worden. Mill kreeg steeds meer vertrouwen en scoorde dan ook de gelijkmaker. We gaven geen rugdekking en liepen allemaal te gauw naar voren waardoor een speler van hun aan de buitenspelval kon ontsnappen. Daarna kregen we er nog twee om de oren wat de einduitslag van 4-2 opleverde. We waren meer aan het praten en ageren tegen de scheidsrechter en de tegenstander, dan met ons eigen spel bezig te zijn. Juliana profiteerde daar volop van. Voor ons was het echter een verloren zondag om maar gauw te vergeten.

We kunnen nu even uithuilen, want het Carnaval staat voor de deur en op 10 maart mogen we het opnieuw proberen uit tegen Achilles Reek. Hopelijk komen we dan beter uit de verf want de oorzaak van deze nederlaag moeten we hoofdzakelijk bij onszelf zoeken. Vooral de tweede helft was diep bedroevend te noemen. Over en sluiten.