Afgelopen zondag moesten we op het sportpark Parkzicht in Uden aantreden tegen koploper U.D.I. '19 10 in onze klasse op kunstgras. Dat wij geen liefhebber zijn van kunstgras is al vele malen gebleken en de vraag is of je dat met de recreatieve zoals wij nog wel moet doen. Natuurlijk kun je op gewoon gras ook blessures oplopen maar op deze zondag was het wel raak. Zo raakte Gerjan v.d. Camp al vroeg in het duel geblesseerd en moest met een liesblessure uitvallen.

De gastheren maakten al vroeg in de wedstrijd 1-0 en kwamen scherp uit de startblokken. Met name hun middenveld, maar vooral hun spits waren voortdurend een grote plaag voor onze verdediging. Toch wisten wij in de eerste helft ook sporadisch te combineren en deelden we enkele plaagstoten uit aan de andere kant. Tot onze grote verbazing kwamen we zelfs gelijk! Na een mooie actie van Marty Dollevoet wist hij de vrijstaande Jens Loeffen te bereiken die van dichtbij raak schoot: 1-1. Een welkome opsteker en dat gaf ons weer wat moed maar die werd alweer gauw de kop ingedrukt. Uit de volgende tegenaanval wist U.D.I. te scoren en het was dus al weer gauw 2-1. Het gaat te ver om op bepaalde spelers te wijzen die de fouten maakten want de gastheren uit Uden waren gewoon een maatje te groot voor ons. Zij waren erg behendig aan de bal, draaiden snel weg en combineerden ook goed. Wij deden dat bij vlagen ook goed maar wisten hun zwakke plek (hun achterhoede) te weinig gebruik van te maken. Als we wat meer lef hadden getoond en minder blessureleed en ook volledig hadden kunnen aantreden had er misschien meer ingezeten maar als daar koop je niets voor. De volgende speler die bij ons geblesseerd uitviel was onze aanvoerder Marty Dollevoet (kuit), dat kon er ook nog wel bij op deze zondag. Voor rust kwam daar nog een blessure bij van benjamin Jorn van Gogh (hamstring) die eveneens uit moest vallen. We kregen er voor de rust nog drie om onze oren, het waren mooie aanvallen van U.D.I. dat dient gezegd en wij moesten er wel in berusten want er was geen kruit tegen gewassen. Met een 5-1 achterstand gingen we op naar de thee.

Na rust werd het uit een penalty nog 6-2 voor U.D.I. Intussen deden wij toch nog iets terug en gaven de stand een iets draaglijker aanzien. Uit een corner van Rob (de Schenk) van Rooij kopte Joris Timmers de bal via de binnenkant paal knap binnen: 6-2, een fraai doelpunt dat moet worden gezegd maar je koopt er niets voor. Uiteindelijk werd het nog 7-2 na een goed uitgespeelde aanval. Ook in de tweede helft ging de aflevering Mash (ziekenboeg) nog steeds door want ook Stefan v.d. Bogaart moest met een kuitblessure naar de kant. Dat betekent dat we in deze wedstrijd maar liefst 4 blessures opliepen wat de vraag oproept moeten we nog wel op kunstgras spelen? De overwinning voor de koploper was trouwens verdiend te noemen, daar viel weinig op af te dingen.

Tot zover deze aflevering van Mash van het 6e elftal. Volgende week spelen we thuis tegen Herpinia maar dan is ondergetekende er niet bij want die heeft dan een aflevering (weekje vakantie naar Landal). Niettemin langs deze weg toch veel succes heren volgende week zondag en maak er nog een mooi einde van het seizoen van. 

Henk van den Boogaart (medeleider 6e elftal), Twan v.d. Wetering (medeleider 6e elftal)

't 6e: Rens v.d. Heijden (keeper), T.van Uden (l.man), Gerjan v.d. Camp (voorst.) (Toine Pittens), Rob Thomassen (l.back), Jorn v.Gogh (rechtsb.) (Rob v.Rooij) (spits) D.v.d. Doelen (rechtsh.), Marty Dollevoet (centr.midd.), (Delano v.Hintum), Stefan v.d. Bogaart (l.half) (Joris Timmers)  B.Reyniers (spits), Jens Loeffen (spits), Rick van Berkel (spits)

vlaggers: Joris Timmers (1e helft); Henk v.d. Bogaart en Twan v.d. Wetering (ieder een deel 2e helft)