De week begon wat rumoerig met enige discussie op de normaal zo rustige en harmonieuze 4e app. De trouwe volgers van het 4e raken nog niet snel in paniek, en ook de minder frequente volger kan gerust gesteld worden: het betrof slechts luxe problemen. De vraag was niet: OF de Huisentuinhout.nl boys kampioen zouden worden, maar WANNEER het zou gebeuren. Willen we wel of niet met de kermis kampioen worden? Kunnen we al feesten terwijl we officieus kampioen zijn, maar officieel nog niet (9 pt los met 3 wedstrijden te gaan en een doelsaldo van meer dan 50 doelpunten in ons voordeel)? Conclusie van het verhaal: we zijn pas kampioen als we ook echt kampioen zijn. Hoe dan ook, deze zondag zou het kunnen gebeuren. De AVhout boys hebben het dus niet geheel zelf in de hand, want ondanks de plichtmatige overwinning op Nulandia op Hemelvaartsdag, zou het bij thuiswinst op TOP nog steeds afhankelijk zijn van puntverlies van de nummer 2 Blauw Geel. Dan de wedstrijd. Zoals wel vaker dit seizoen, waren de jongens van Joan en Arjan vanaf minuut 1 de bovenliggende partij. De bal werd goed rondgespeeld, en het was wachten op de openingsgoal. Deze viel op aangeven van Tim, die een scherpe voorzet door een iets te gretige TOP verdediger gepromoveerd zag tot doelpunt! Niet veel later was het de in blakende vorm zijnde Joris die aanlegde voor een ietwat misplaatst schot. Hij had het geluk dat een goed oplettende Gijs deze op een formidabele manier op waarde schatte, en achter het standbeen met de onderkant van de voet de bal net de juiste richting kon meegeven waardoor de bal net aan de binnenkant van de paal in het zijnet belandde. Nu was de beer los. En Shota ook. Hij bekroonde zijn promotie tot middenvelder en vervanger van Ruud op sublieme wijze, door keer op keer diep te gaan en zijn tegenstander de achterkant van zijn schoenen te laten zien. Na een paar minder gelukkige voorzetten riep hij: “Gaat ie weer!” en deze keer was de voorzet precies op maat voor Job. Deze nam de bal voortreffelijk aan en rondde keurig af. Hongerig als altijd ging het 4e op zoek naar meer. Niet zomaar meer, maar de spanning op het veld liep op tot ongekende hoogte. Wie-o-wie zou de 100e competitiegoal van het seizoen maken?? Joris bleek de gelukkige, en promoveerde een zeldzaam mislukt schot van Job tot doelpunt. Bam. 4-0 en 100 doelpunten voor Prinses Irene 4! Rust.
Na een kort maar krachtige rust een onveranderd spelbeeld. Het 4e hield TOP in de houdgreep en combineerde erop los. Het 101ste doelpunt kon niet uitblijven. Job was degene die hem voor zijn rekening nam, na een goede voorzet van de juist ingevallen Tom en bijna-doelpunt van Joris. De 6-0 maakte het eindstand compleet. Wederom was het Joris die hem voor zijn rekening nam. Nog enkele benoemenswaardigheden over de tweede helft dienen vermeld te worden. Sorry, Arjan, maar we gunden je van harte je welverdiende eerste doelpunt van het seizoen, maar als zelfs een penalty je niet gegeven is… Na dit kleine, snel te vergeten, dieptepunt dient nog een voetbaltechnische hoogtepunt vermeld te worden. Een van de weinige keren dat TOP op de helft van de oranjemannen verscheen, anticipeerde Jeroen, alias de Weazl, geniaal op een diepe bal van TOP. De bal ging net over hem heen, maar hij twijfelde geen moment en zwierde met zijn soepele heupen zijn been naar achteren en peerde de bal achter zijn lichaam met de hak naar de zijkant. Helaas recht in de voeten van een opkomende speler van TOP, maar dat mag de pret, en de schoonheid van de actie, niet drukken. Chapeau! Na een kleine 90 minuten vond de keurig fluitende scheidsrechter het wel welletjes en konden er wederom 3 punten toegevoegd worden aan het seizoenstotaal van de AV-hout trein. Een trein die bijna bij zijn eindstation van het seizoen gearriveerd is. Bijna, want ondanks het in de praktijk niet meer te overbruggen verschil op de ranglijst, is het 4e bij het einde van de wedstrijd officieel nog steeds geen kampioen… Om ook daadwerkelijk alle remmen los te gooien, is er nog puntverlies van de enig overgebleven concurrent Blauw Geel nodig, welke pas om half 1 uit bij Ruwaard aan zouden treden.
Om de spanning een beetje draaglijk te houden, en de zinnen een beetje te verzetten, nam het 4e even afstand van alles wat met voetbal te maken had. Bij Tonnies stond een heerlijke vette lunch klaar met even een momentje van rust. Ondertussen kwam er via het lijntje naar Oss weinig nieuws binnen. Nog steeds 0-0. Na de lunch verkasten we met zijn allen terug naar de kantine om ons op te maken voor de seizoensafsluiting en niet te vergeten het kampioenschap van VR3. De laatste minuten van deze wedstrijd werden nog net meegepikt, en door een keurige 4-0 overwinning is VR3 glansrijk kampioen geworden. Van harte gefeliciteerd names Heren 4! Nu begon het echte nagelbijten. Tegen kwart over 2 kwam er een melding uit Oss. 0-1 voor Blauw Geel, dus geen kampioenschap voor het 4e. Maar de teleurstelling (of opluchting) was slechts van korte duur. Penalty Ruwaard (das logisch). Via de livestream van Tom was niet geheel duidelijk of de bal nu wel of niet het net raakte, maar voetbal.nl gaf uiteindelijk niet veel later het verlossende woord: puntverlies voor Blauw Geel en nu officieel KAMPIOENSCHAP VOOR HET 4E!!!!!!!
Het feest kon beginnen! Doordat sommigen liever op het veld kampioen waren geworden en anderen liever volgende week ivm weekendjes weg, kraamvisites en congressen, kwam het feest ietwat langzaam los, maar toen de bonnen van de club overhandigd waren, Zlatan sneller dan Verstappen terug naar Nistelrode was gekomen, en DJ Van Gogh de Pullen de gelegenheid had gegeven zijn zangkunsten te vertonen, ging het 4e helemaal los! KAMPIOENUH!!!!!!!!!!!